In Nederland is er een briljant tv-programma genaamd ‘Ik vertrek’. Toen we aankondigden dat we Amsterdam gingen verlaten om hierheen te verhuizen, was de eerste vraag die iedereen stelde of we in ‘Ik vertrek’ zouden komen. Omdat ik niet wilde dat een miljoen kijkers zouden zien hoe geobsedeerd ik was door kleurcoderingen van de inpakdozen, mijn excel-begroting (ongeveer 1.200 kosten op 5 pagina’s, inclusief een cashflow-diagram voor 3 jaar) en wekelijkse (binnenkort dagelijkse) to-do-lijstjes voor twee landen… leek het me het beste om niet mee te doen.

Het programma is briljant omdat je iemand ziet die zijn droom volgt, een droom die de meesten van ons delen – de ‘rat race’ opgeven en kiezen voor een andere levensstijl. En het is verslavend om naar te kijken omdat deze dromers vaak in de meest afschuwelijke situaties terechtkomen (geld raakt op, dak waait eraf, partner sterft) waardoor het veiliger en rationeler aanvoelt om je droom niet te volgen.

Na 3 maanden ben ik blij dat we niet hebben meegedaan. Het zou de saaiste aflevering ooit geweest zijn. We zitten binnen budget en op tijd en de grootste drama’s tot nu toe hebben me veel geleerd over het beheren van een woning van deze omvang. Ze omvatten:

  • ik die ’s nachts met een zaklamp in m’n mond op een ladder sta om de satellietschotel op Azimut 144.7 te zetten
  • ik die ’s nachts met een zaklamp in m’n mond een gasfles op het fornuis probeer aan te sluiten
  • ik die ’s nachts zonder zaklamp in mijn mond de badkamer probeer te vinden tijdens een stroomstoring
  • ik die 2 maanden klaagde over de slechte waterdruk van de keukenkraan, alleen maar omdat de bouwvakker de sproeikop eraf draaide en de kalkaanslag eruit blies
  • weer een bestelwagen achteruit zien rijden over het gras en vast komen te zitten
  • de enige gele vuilniszakken kopen die we konden vinden (dure vanillegeurzakken) voor de vuilnisbak, om er vervolgens achter te komen dat de gemeente de echte gele gratis verstrekt

10 april 2021: vijf jaar later lees ik dit terug en grinnik in mezelf. Ik ken nu elke centimeter van het huis, ik weet welke loos opspeelt en waarom, en welke planten extra aandacht nodig hebben. We waren zo naïef toen we begonnen, maar we hadden veel gezond verstand en drive, die we hopelijk niet zijn kwijtgeraakt.
Als je erover denkt om je droom te volgen en aan een project als dit te beginnen, ga er dan voor – wij hebben er geen spijt van!